Η διάσχιση είναι μια νοητική διαδικασία που προκοιλεί έλλειψη σύνδεσης στις μνήμες, στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στη συμπεριφορά και στην ταυτότητα του ασθενή. Ο ασθενής παθαίνει παροδικά κενά μνήμης που συνδέονται με τις συνθήκες με τις οποίες υπεστη το τραύμα και που αποτελούν νοητικές φυγές από τον πόνο και το φόβο. Οι διαρκείς και επαναλαμβανόμενες διασχιστικές εμπειρίες δημιουργούν διαταραχές στη μνήμη του ασθενή, με αποτέλεσμα εκείνος να νιώθει σύγχυση ως προς τα προσωπικά του βιώματα και την ταυτότητά του.
Νιώθει ότι έχει μέσα του δύο ή περισσότερες ψυχικές οντότητες ή καταστάσεις προσωπικότητας, που καθεμία έχει το δικό της τρόπο να αντιλαμβάνεται, να σκέφτεται, να θυμάται. Ο ασθενής μεταβαίνει από τη μια κατάσταση στην άλλη ξαφνικά και απότομα, σαν να ανοιγοκλείνει ένα διακόπτη, αλλα στην ουσία πρόκειται για δύο συντεθειμένες πλευρές ενός ατομου.
Ποια είναι τα αίτια της διασχιστικής διαταραχής;
Mια έντονη τραυματική και αδίέξοδη εμπειρία μπορεί να δημιουργήσει στo παιδί στην ανάγκη να ξεφύγει από αυτή νοητικά αφού η πραγματική φυγή είναι συχνά αδύνατη. Η ικανότητα συμβολικής φυγής αποτελεί ισχυρή άμυνα απέναντι στην αντιμετώπιση του τραυματικού γεγονότος και του αναπόφευκτου ψυχικού πόνου που συνδέεται με αυτό. Η αποκοπή των συναισθημάτων του παιδιού από το γεγονός τού επιτρέπει να επιβιώσει ψυχικά και σωματικά. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ψυχική λειτουργία που λόγω της επιτυχούς δράστη της ενισχυεται στο χρόνο και επανεμφανίζεται ως τρόπος αντιμετώπισης καταστάσεων άγχους ή απειλής.
Οι επιπτώσεις της ψυχικής διάσχισης περιλαμβάνουν τα συχνά επεισόδια κατάθλιψης, τον αυτοκτονικό ιδεασμό, τις διαταραχές του ύπνου, τις διαταραχές στις διαπροσωπικές σχέσεις, τις κρίσεις πανικού, τις φοβίες, τις καταχρήσεις οινοπνευματωδών ή ναρκωτικών ουσιών και ενίοτε τις παροδικές ακουστικές ή οπτικές ψευδαισθήσεις. Συχνές είναι οι βίαιες ενορμήσεις του διασχιστικού ασθενή είτε προς άλλους είτε προς τον ίδιο του τον εαυτό, στο πλαίσιο μιας βασανιστικής αυτοκαταστροφικότητας. Η μακροχρόνια ατομική ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Σημαντικός στόχος της είναι η γερή σχέση ανάμεσα σε θεραπευτή και θεραπευόμενο, μια σχέση που θα πρέπει να βασίζεται στην εμπιστοσύνη, στην αποδοχή και στη σταθερότητα. Μέσα από τη θεραπευτική σχέση ο θεραπευόμενος θα κινητοποιηθεί να θυμηθεί και να επεξεργαστεί τις τραυματικές εμπειρίες του με εναλλακτικό τρόπο, σε ένα ασφαλές θεραπευτικό πλαίσιο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το τραύμα χωρίς να φεύγει από αυτό, και έτσι να ανακτήσει το χαμένο του εαυτό μέσα από μια νέα δομημένη και ενοποιημένη προσωπικότητα.
Comments